Οι μαθητές ξεσκίζονται. Κάθε εξάμηνο φαίνεται να γίνεται πιο τραχύ, πιο περίπλοκο και πιο κουραστικό κάθε φορά. Φαίνεται ότι δεν μπορούν να χειριστούν όλες τις διαλέξεις, τις εργασίες και τις δοκιμές. Όχι μόνο οι φοιτητές είχαν αρκετό άγχος, αλλά μετά τον Covid-19 άλλαξε εντελώς τη ζωή ενός φοιτητή. Οι φοιτητές έπρεπε να εγκαταλείψουν τις πανεπιστημιουπόλεις τους, να αφήσουν όλα τα υπάρχοντά τους και να μην αναφέρουν καν τις συσκευές του κοιτώνα που παρέμεναν ανέγγιχτες στην αποθήκευση. Μερικοί μαθητές δεν μπόρεσαν καν να συναντήσουν τους συγκατοίκους τους επειδή τους αφαιρέθηκε όλη η κοινωνική ζωή.
Τώρα οι μαθητές έπρεπε να μάθουν έναν νέο τρόπο να ζουν τη ζωή τους στο κολέγιο. Οι διαλέξεις έγιναν μέσω Zoom,
ο αρραβώνας έγινε μέσω email και η ζωή τους στον κοιτώνα ήταν στα δικά τους υπνοδωμάτια. Ήταν τόσο απότομο για τους μαθητές που δεν ήξεραν πώς να τυλίξουν τα κεφάλια τους γύρω από αυτό, ενώ είχαν ακόμη τις μεταμεσονύχτιες εργασίες στον μαυροπίνακα. Αυτό έκανε πολλούς να αισθάνονται άγχος και υπερένταση και οδήγησε τους μαθητές να αποσυρθούν από τα μαθήματά τους.
Όλοι το καταλαβαίνουμε, υπήρχε μια θανατηφόρα παγκόσμια πανδημία, αλλά κατά κάποιο τρόπο τα σχολεία είχαν τις ίδιες προσδοκίες από τους μαθητές. Ήταν απλώς παράλογο να πιστεύουμε ότι οι φοιτητές εξακολουθούσαν να έχουν τον ίδιο αριθμό εργασιών, εργασίες και αγχωτικές ενδιάμεσες περιόδους χωρίς τους πόρους που μπορούσαν να βρουν οι φοιτητές στην πανεπιστημιούπολη τους. Είναι επίσης παράλογο το γεγονός ότι όλοι οι φοιτητές έπρεπε να παραμένουν στην οθόνη για ώρες και ώρες δίνοντας διαλέξεις, όταν δυστυχώς δεν είχαν όλοι οι φοιτητές το προνόμιο στα σπίτια τους να έχουν μια ήσυχη περιοχή για τον εαυτό τους.
Η Yairis Ramos είναι φοιτήτρια του Mercy College που απολάμβανε το πρώτο της έτος στο κολέγιο. Έκανε νέους φίλους, έκανε δραστηριότητες μετά το σχολείο και προσπαθούσε να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή ως φοιτήτρια. Στην αρχή του εαρινού της εξαμήνου, η ζωή της άλλαξε. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον κοιτώνα της και τους συγκατοίκους της, έπρεπε να πάρει όλα τα αξεσουάρ του κοιτώνα πίσω στο σπίτι αφού ξόδεψε τις οικονομίες της σε συσκευές κοιτώνα. Ένιωθε απελπισμένη όταν επέστρεψε στο σπίτι της και ένιωθε ότι χρειαζόταν υποστήριξη για να συνεχίσει τα μαθήματά της από απόσταση. Ο Yairis έχασε τις προθεσμίες και δεν μπορούσε να χειριστεί όλες τις εργασίες ταυτόχρονα. Ευτυχώς βρήκε μια συνεδρία θεραπείας μέσω του Mercy, αλλά ένιωθε ότι δεν ήταν ακριβώς όπως πίστευε ότι θα ήταν.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με τον Yairis εξέφρασε ότι «Δεν ήταν ωφέλιμο για μένα που δεν έλαβα τη βοήθεια που χρειαζόμουν». Ανέφερε επίσης ότι ήταν απλώς ένα μάθημα έξι συνεδριών από αυτές, πήγε μόνο σε δύο συνεδρίες επειδή παρατήρησε ότι δεν ήταν η βοήθεια που χρειαζόταν.
Η Shiland Griffin είναι ένας από τους Mentors του Mercy’s Pact που εργάζεται εκεί για οκτώ μήνες και βοηθά τους φοιτητές ως ακαδημαϊκός σύμβουλος να βοηθήσει τους μαθητές με την όλη εμπειρία τους στο κολέγιο. Ο κ. Γκρίφιν ανέφερε ότι είναι υπεύθυνος για 150 – 200 μαθητές και πρέπει να φροντίσει ο κάθε μαθητής να είναι σε καλό δρόμο.
Σε μια μέρα, η Shiland ανέφερε «Ανάλογα με την περίοδο που μιλάω με 30 έως 50 μαθητές την ημέρα».
Από αυτούς τους 200 μαθητές ισχυρίστηκε ότι «10 έως 20 μαθητές αποχωρούν από τουλάχιστον μία τάξη». Ανέφερε ότι ορισμένοι φοιτητές αποσύρονται επειδή μερικές φορές αυτά τα μαθήματα μπορεί να είναι υπερβολικά συντριπτικά για αυτούς ή μερικές φορές μπορεί απλώς να αποσυρθούν για προσωπικούς λόγους.
Μιλάει επίσης στους μαθητές του επιτρέποντάς τους να εκφράσουν πώς αισθάνονται για το μάθημα και γιατί μπορεί να αισθάνονται έτσι, αλλά τους υπενθυμίζει επίσης ότι υπάρχουν πολλά εργαλεία για να βοηθήσουν τους μαθητές να περάσουν τα μαθήματά τους.
«Αυτό που μας αρέσει να κάνουμε είναι ότι μας αρέσει να δουλεύουμε μαζί τους, να βλέπουμε αν δεν αποσύρονται από το μάθημα, προφανώς αν πρόκειται για προσωπική κατάσταση και ο μαθητής χρειάζεται να αποσυρθεί είναι κατανοητό, αλλά αν παλεύουν με το στην τάξη θα μπορούσαμε να τους προσφέρουμε διδασκαλία και τους πόρους που χρειάζονται για τη διδασκαλία».
Σε αυτή την περίπτωση, βλέπουμε δύο πλευρές της ιστορίας, έναν μαθητή και έναν σύμβουλο να δίνουν τη γνώμη και την εμπειρία τους σχετικά με το γιατί οι μαθητές μπορεί να αισθανθούν την ανάγκη να αποσυρθούν από τα μαθήματα. Η Yairis ισχυρίζεται ότι ένιωθε ότι υπήρχε έλλειψη πόρων για να τη βοηθήσει κατά τη διάρκεια του εξαμήνου που την έκανε να αποσυρθεί από την τάξη της. Ενώ ο Shiland ισχυρίζεται ότι υπάρχουν πόροι για τους μαθητές για να τους βοηθήσουν κατά τη διάρκεια του μαθήματος.
Είναι κατανοητό και λογικό γιατί οι μαθητές μπορεί να αισθάνονται την ανάγκη να αποσυρθούν από τα μαθήματα, οι μαθητές αναμενόταν να χειριστούν τον ίδιο φόρτο εργασίας ενώ βρίσκονταν σε μια κατάσταση που δεν τους επέτρεπε.
https://youtu.be/ZkXEJu3EtZU
https://youtu.be/j2K5_MClAQc
